สายไฟพันหัวเทียน

วันนี้ระหว่างเดินเข้ามหาลัย เกิดอาการสายไฟพันหัวเทียน ทำให้ผมกระวันกระวาย เจ็บปวดรวดร้าว เพื่อนเห็นผมผิดปกติ เลยถามว่าเป็นอะไร
เลยตอบไปว่า สายไฟพันหัวเทียน เพื่อนก็มองขึ้นไปดูบนฟ้า แล้วถาม สายไฟไหน แล้วมันพันอะไรนะ ผมก็เลยบอกไปว่า โอ๊ย ไม่ใช่สายไฟจริงๆ มันคือศัพท์เรียกแทน ไม่รู้จะอธิบายยังไง ไม่เข้าใจหรอ ศัพท์ออกจะสากล ผมถามเพื่อน เพื่อนผมตอบว่าไม่เข้าใจจริงๆ ผมเลยนำศัพท์นี้ถามเพื่อนทั้งชายและหญิงอีกหลายคน ก็ไม่มีคนรู้จัก ผมเลยคิดว่า มันคงไม่สากลขนาดนั้น อาจจะรู้จักเฉพาะในโรงเรียนเก่าของผม ที่อื่นอาจไม่พูดกัน พอไปถามเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเก่าที่มาเรียนมหาลัยด้วยกัน มันก็บอกไม่รู้จัก พออธิบายว่ามันอาการเป็นยังไง มันก็บอก อ๋อ เค้าเรียกกันว่ามังกรกินหมี่ ทำให้ผมสงสัยมากว่าทำไมศัพท์ที่ผมรู้สึกว่ามันสากลมากๆกลับไม่มีคนรู้จักเลยสักคน สุดท้ายแล้วมันเป็นแค่ภาษาที่ได้ยินแค่เพื่อนในกลุ่มสนิทเท่านั้น ผมจึงมาคิดว่าไม่แปลกใจเลยที่ทำไมโลกเราถึงมีหลากหลายเชื้อชาติ วัฒนธรรม และหลายภาษา ขนาดโรงเรียนเดียวกัน หรือเพื่อนด้วยกัน ยังมีความแตกต่างทางต้านภาษาอยู่เลย

ปล. อาการสายไฟพันหัวเทียน คือ อาการที่ขนเพชรเกิดไปพันเข้ากับอวัยวะเพศ ทำให้เกิดอาการเจ็บปวดและทรมาน

เรื่อยเปื่อย

วันนี้ไม่มีสาระเอาเสียเลย เวลามันผ่านไปเร็ว เร็วมากจริงๆ เป็นเพราะความขี้เกียจของเราเองด้วย ทำให้เวลาที่เคยวางแผนไว้ว่าจะทำงานหรือ คิดอะไรที่มีสาระ หรือมีประโยชน์หายไปอย่างไว มันช่างน่าเบื่อๆๆ เบื่อเวลาและความขี้เกียจของตัวเอง

เจอสมบัติ

วันนี้จะเตรียมตัวมาหอ เลยต้องเตรียมจัดข้าวของเสื้อผ้าต่างๆ และที่สำคัญต้องหาของที่เราชอบ20ชิ้นที่เป็นโจทย์ของวิชาcd5 พอคิดได้ปุ๊บว่าเราชอบอะไร เราก็หาสิ่งของเหล่านั้นที่เราเคยสะสมหรือเคยเป็นของโปรดเมื่อนานมาแล้ว ก็หาแทบจะพลิกแผ่นดิน
ก็ไปเจอของเก่าที่เราเคยสะสมสมัยเด็ก ของที่เคยขาดไม่ได้ เจอของสำคัญต่างๆ เช่น บัตรประชาชนหมดอายุแล้วของแม่และยายที่เราเคยขอเก็บไว้ สมุดบันทึกตั้งแต่อนุบาล สมุดวาดรูปเล่มแรกๆ การ์ตูนที่เคยวาดเล่มแรก รูปถ่ายกับเพื่อนเก่าสมัยเด็กมากๆๆ เห็นของเหล่านี้แล้วมันรู้สึกยิ้มและชื่นใจยังไงไม่รู้ ทุกชิ้นทำให้นึกย้อนไปเห็นภาพสมัยเด็กๆได้เลยจริงๆ
ผมมีความสุขนะ สำหรับวันนี้ที่เจอของพวกนี้ เหมือนเป็นการค้นพบสมบัติ สมบัติล้ำค่าของความทรงจำของตัวเอง ได้อ่านสมุดบันทึกของตัวเองที่นานมากๆสมัยอนุบาลนี่มันช่างเป็นเรื่องที่ตลกและสนุกมากเลยจริงๆ ได้เห็นมุมมองของตัวเองสมัยยังเด็ก ได้เห็นเรื่องความสนใจของตัวเองที่สมัยนี้อาจเป็นเรื่องสุดท้ายที่จะหันไปมอง...
อ่านจบเล่มแล้ว ก็นึกอิจฉา อิจฉามุมมองวัยเด็กของตัวเอง อยากย้อนกลับไปมีมุมมองหรือเรื่องราวที่ดูมันไม่วุ่นวาย และมีความคิดสดใสอยู่ตลอดเวลา มีเรื่องเข้ามาในชีวิตไม่มากเกินไป อย่างเรื่องวุ่นวายสุดของผมที่อ่านตอนเด็กก็น่าจะเป็น จะทำยังไงให้เก็บตังค์ซื้อลูกชิ้นวันพรุ่งนี้ได้ 555555

สมบัตินี้มันล้ำค่าจริงๆ